Bez muzyki nie potrafią żyć

28 stycznia w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym w Suradówku odbył się niezwykły koncert dla pensjonariuszy w wykonaniu zespołu muzycznego gminy Wielgie "Echo Ziemi Dobrzyńskiej". Patronem medialnym podniosłego wydarzenia był Tygodnik CLI.

– Ten zespół trwa krótko, bo dopiero dwa lata – mówi Wojciech Ziemiński, szef i twórca zespołu "Echo Ziemi Dobrzyńskiej". – Ja bym tego zespołu nie stworzył, gdyby nie pan wójt Wiewiórski, który swoim samochodem jeździł ze mną po wsiach, żeby ludzi zdobyć do śpiewania. I dzięki panu wójtowi utworzyłem ten zespół. Wójt Tadeusz Wiewiórski ze swojej kieszeni wyjął np. 1200 złotych na mikrofony. Za tę pomoc bardzo dziękujemy. Śpiewamy, gramy, także dla seniorów. Jest z nami i Białorusin, i Czeszka, śpiewamy także po rosyjsku i czesku. Dbam o ten zespół, chcę żeby to trwało.

Gminny zespół "Ech Ziemi Dobrzyńskiej" gra i śpiewa w gminie Wielgie i nie tylko. W miniony piątek muzycy uprzyjemnili chwile seniorom z Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego w Suradówku. Popłynęły kolędy, pensjonariusze zgromadzeni w przestronnej świetlicy poczuli się jak na prawdziwym koncercie. Było wspólne śpiewanie i zwieńczenie czasu bożonarodzeniowego. Nie obyło się też bez pięknych, tradycyjnych piosenek polskich, które rozbawiły seniorów i przypomniały chwile młodości, ale i wzruszyły. A to wszystko odbyło się pod batutą Wojciecha Ziemińskiego, w wykonaniu dziesięciorga wokalistów i instrumentalistów.

– Ja gram także i śpiewam w zespole "Chalinianki" już od pięciu lat – mówi Wojciech Ziemiński. – Ten zespół wygrał dożynki gminne, wojewódzkie, powiatowe i pojechał do Spały. To zasługa wielce uzdolnionej kobiety, pani Marzeny Szczepańskiej. Tam czuję wspaniałą, rodzinną atmosferę. Obchodzą tam urodziny, organizują wspaniałe spotkania.

Wojciech Ziemiński jest emerytowanym nauczycielem muzyki i doświadczonym organistą, obecnie w kościele w Ostrowitem. Śpiewał w zespole "Kujawy", zwiedził dzięki śpiewaniu całą Europę. – Ja bez muzyki nie potrafię żyć – podsumowuje Wojciech Ziemiński.

Tekst i fot. Lidia Jagielska